Donderdag ging het korte festival België!? van start in het Vlaams Cultuurhuis de Brakke Grond te Amsterdam met o.a. een expositie van fotograaf Jimmy Kets. Centraal thema van het festival is het land België met al haar problemen en de zware politieke crisis waarin het verkeert. Door sommigen is het zelfs het moeilijkste land ter wereld gedoopt.

De Brakke Grond
Het is de eerste keer dat ik het gebouw aan de Nes binnenga. Een stuk ruimer dan ik dacht met een café-restaurant, verschillende theaterzalen, een studio en grote expositieruimtes. De naam “Brakke Grond” heeft zijn oorsprong in het feit dat het gebied vroeger drassige grond met brak grondwater had, een mengeling van het zoute water van het IJ en zoete water van de Amstel. Eeuwenlang domineerden kloosters dit gebied maar na sloop van een kloosterkerk eind 18e eeuw ontstond het huidige plein waaraan de Brakke Grond gelegen is. Het is een klooster geweest, een herberg en lange tijd een veilinghuis. In de zestiger jaren werd het in gebruik genomen door een theatergroep, in de zeventiger jaren was het een tijdje gekraakt en sinds 1981, na een stevige verbouwing naar ontwerp van de Amsterdamse architect Arthur Staal, een Vlaams cultuurhuis. De Brakke Grond wil laten zien wat er zoal te doen is in Vlaanderen op het gebied van theater, performance, dans, muziek, beeldende kunst, fotografie, film en documentaire, maar ook een plek zijn van internationale uitwisseling en ontmoeting in bredere zin.

Toon de rest »

Verrassende architectuur van weleer in de Amsterdamse Tolstraat. Oorspronkelijk gebouwd als theosofische tempel in 1927, was het bij de Amsterdammers vooral bekend als de bioscoop Cinetol. Ruim 25 jaar geleden opende de Openbare Bibliotheek er een filiaal. Het stijlvolle interieur, reikend in de hoogte, nodigt uit tot stilte en zoeken naar inspiratie, goed passend bij de huidige functie als boekentempel. Maar ook voor de niet-boekenwurm kan het een haast spirituele openbaring zijn om met zachte tred rond te lopen en zich dromerig te laten onderdompelen in dit monumentale gebouw.
Zie hier de openingstijden.

klik op de foto voor grotere afbeeldingen

Begraafplaats (cementerio) in Javea, Spanje. De laatste rustplaatsen van oud en jong, sereen, doorspekt met religie, zonovergoten. Een prima plek om zelf een paar uurtjes uit te rusten, de stilte te laten doordringen en te mijmeren over de vergankelijkheid van het bestaan.

klik op de foto voor grotere afbeeldingen

Het was weer lekker druk maandag bij de derde editie van De Donkere Kamer in Pakhuis de Zwijger in Amsterdam!

Drie pitches van drie minuten
Als fotograaf en/of geïnteresseerde in het wereldje van de Nederlandse fotografie blijkt het ook deze keer weer de moeite waard om DDK te bezoeken. Voor de 5 euro entree hoef je het niet te laten, zeker omdat het entreegeld verdeeld wordt over drie fotoprojecten waarvan de fotografen een pitch van 3 minuten houden om hun project aan de man te brengen. Bij je toegangskaartje ontvang je namelijk vijf muntjes die je kunt verdelen over de “pitchers”. Degene met het sterkste verhaal krijgt in de regel de meeste muntjes toebedeeld die de bezoekers na afloop in drie collectebussen werpen. Els Zweerink was de gelukkige “winnares” met haar El Salvador-project.

Afwisselend programma
Op het programma stond tevens een ode aan de onlangs overleden Koen Wessing (1942-2011) die bekend staat als een van Neerlands beste documentaire fotografen. Een serie indrukwekkende foto’s van zijn hand werd geprojecteerd op de grote schermen rondom het podium.

Pim Milo hield een humoristisch betoog tegen het gratis ter beschikking stellen van foto’s voor veilingen waarvan de opbrengst naar goede doelen gaat. Je stimuleert daarmee de ontwaarding van je werk, vindt hij. Laat het aan bijvoorbeeld verzamelaars over om uit hun collecties werk aan te bieden op een veiling. Doe dit niet zelf. Lees hier het betoog.

Lars Boering (directeur Fotografenfederatie) interviewde Claudia Hinterseer. Zij is directrice van NOOR, een succesvol fotografen-collectief gebaseerd in Amsterdam. NOOR richt zich vooral op het grote verhaal achter belangrijke gebeurtenissen en probeert zo een groot publiek te bereiken, bijvoorbeeld met sterke fotoreportages over de gevolgen van de milieuproblemen voor de traditionele levenswijzen in landen over de hele wereld. Met tien gerenommeerde fotografen die allen mede-eigenaar zijn, zit NOOR bijna aan de limiet. Hoogstens 15, aldus Claudia Hinterseer, meer moeten het er niet worden, dan wordt het onwerkbaar.

Toon de rest »

Expositie
In Galerie Bart hangt momenteel werk van de jonge kunstenaar Gijs van Lith.
De expositie heet ‘Paint!’ en is nog tot 26 maart te bezoeken.

De Kunstwerken
Vergeleken met vorige series zijn deze schilderijen een stuk experimenteler. Er worden, naast verf, verschillende andere materialen gebruikt zoals plastic tape en touw. Niet alleen daarom zijn het schilderijen met een drie-dimensionaal karakter. Dat komt ook door de verschillende lagen die ontstaan door een spel van lijnen die enerzijds vrij rechttoe rechtaan lopen maar anderzijds afgewisseld worden door lijnen die daar tegenin gaan en weg lijken te voeren in een ruimte “achter” het schilderij. Het contrast is vaak sterk; felle kleuren gecombineerd met donkere vlakken, glimmend met dof en diep zwart met grijs en wit.
Bijna alle doeken dragen de titel ‘Structural Rules’ wat iets zegt over de filosofie achter deze reeks. Het vastleggen van ruimtelijkheid en structuur waarbij het accent niet ligt op herkenbaarheid maar op textuur, abstractie en dramatiek.
Het resulteert in een boeiende expositie waar je zeker een tijdje stil moet blijven staan bij een schilderij om het op je in te laten werken.

De Maker
Gijs van Lith (1984) studeerde in 2008 af aan de AKV|St.Joost te Den Bosch in de richting beeldende kunst. Hij is voor verschillende prijzen genomineerd en won in 2009 de Thieme Art Award, een prestigieuze prijs voor talentvolle kunstenaars onder de 35.
Een kort en leuk interview met hem is te lezen op Elsevier.

Ergens in Antwerpen, roestgebruind metaal met een boodschap. Stress 0,0. Klop eens aan. Wie weet mag je naar binnen!

klik op de foto voor grotere afbeeldingen

Roltrap in aanbouw, metrostation Wibautstraat, Amsterdam.

klik op de foto voor grotere afbeeldingen

Foto’s gemaakt op de droge rivierbedding van Rio Gorgos in het dorpje Javea (Xabia) in de provincie Alicante, Spanje.

klik op de foto voor grotere afbeeldingen

Afgelopen zaterdag gingen er twee exposities van start in de Cindy Heijnen Gallery aan de Utrechtsestraat 95 in Amsterdam.
Nog niet zo heel lang geleden was de galerie van Cindy Heijnen een slagerij en dat is ook nog duidelijk te zien aan de overdadig betegelde muren en vloer en de massieve koelkastdeuren in het achterste deel. Een aparte sfeer voor een fototentoonstelling!

Vooral het werk van Hugo Bes (1971) past er goed in. Hij ging naar het ijzige Noorden van Finland en maakte een fotoserie over de Sami-nomaden, een herdersvolk in Lapland. Dit resulteerde in haast lyrische beelden van een hard bestaan, samengevat onder de titel ‘Last Nomads of Europe’.
Een deel van de foto’s bestaat uit portretten van de herders, onverwacht modern gekleed en genomen tegen een inktzwarte achtergrond. Verder is er zwart/wit werk te zien met dynamische en mooi onscherpe beelden van dieren uit de kuddes van de Sami’s. Sommige van de foto’s zijn al eerder gepubliceerd in Vrij Nederland maar dat haalt het natuurlijk niet bij de hoogwaardige afdrukken die hier in de galerie te zien zijn.
Hugo Bes won trouwens in 2009 de Zilveren Camera voor een portretserie over alcoholisme in Finland.

Het werk van Ewout Huibers is op een hele andere leest geschoeid. Hij is werkzaam als architectuur- en interieurfotograaf en exposeert enkele stadspanorama’s plus twee opvallend aanwezige collages van Amsterdamse gebouwen. Zoals een van de bezoekers het omschreef: “een feest van herkenning”. Binnen één foto zijn tientallen meer of minder bekende gebouwen gemonteerd en dat resulteert in een indrukwekkende zoekplaat waar je lang naar kan blijven kijken.

De werken van Huibers contrasteren met de foto’s van Bes door hun CGI-achtige uitstraling doch dit is eerder interessant dan storend en welhaast provocerend. De twee exposities gezamenlijk in een ruimte demonstreren weer eens duidelijk hoe divers de fotografiewereld is!

Links: website Hugo Bes, website Ewout Huibers

Op donderdag 3 februari opende Yee Ling Tang (1972) haar expositie “The Story of Four Generations” in de Centrale Bibliotheek te Amsterdam. Tevens werd het bijbehorende boek gepresenteerd en konden kopers dit ter plekke laten signeren.

Yee Ling is geboren in Hong Kong en vertrekt als driejarige met haar moeder naar Nederland alwaar haar vader al bezig is een bestaan op te bouwen. Later volgt zij in Nederland verschillende kunst- en fotografieopleidingen en is er nog steeds werkzaam en woonachtig. Vanaf een jaar of twintig trekt zij echter regelmatig terug naar haar geboorteplek, geïnteresseerd in haar achtergrond en de familie die daar voor een groot deel nog woont.
De foto’s van “The Story of Four Generations” geven een beeld van en zoeken de verbintenis tussen vier generaties: haar grootouders, ouders, haarzelf en haar dochter. Deels gebeurt dat met portretfoto’s maar ook stadsbeelden en huiselijke taferelen fungeren om de connecties voelbaar te maken.
In het fraai vormgegeven boek, met een zachte kaft en een combinatie van glanzend en mat papier, worden de foto’s afgewisseld met teksten van Will Tinnemans.

De expositie is nog tot 10 april gratis te bezoeken in de Openbare Bibliotheek Amsterdam aan de Oosterdokskade 143.

Hier kun je meer achtergrond- en bestelinformatie vinden.
Tevens heeft Yee Ling Tang een eigen blog bij blogspot.