Donderdag ging het korte festival België!? van start in het Vlaams Cultuurhuis de Brakke Grond te Amsterdam met o.a. een expositie van fotograaf Jimmy Kets. Centraal thema van het festival is het land België met al haar problemen en de zware politieke crisis waarin het verkeert. Door sommigen is het zelfs het moeilijkste land ter wereld gedoopt.

De Brakke Grond
Het is de eerste keer dat ik het gebouw aan de Nes binnenga. Een stuk ruimer dan ik dacht met een café-restaurant, verschillende theaterzalen, een studio en grote expositieruimtes. De naam “Brakke Grond” heeft zijn oorsprong in het feit dat het gebied vroeger drassige grond met brak grondwater had, een mengeling van het zoute water van het IJ en zoete water van de Amstel. Eeuwenlang domineerden kloosters dit gebied maar na sloop van een kloosterkerk eind 18e eeuw ontstond het huidige plein waaraan de Brakke Grond gelegen is. Het is een klooster geweest, een herberg en lange tijd een veilinghuis. In de zestiger jaren werd het in gebruik genomen door een theatergroep, in de zeventiger jaren was het een tijdje gekraakt en sinds 1981, na een stevige verbouwing naar ontwerp van de Amsterdamse architect Arthur Staal, een Vlaams cultuurhuis. De Brakke Grond wil laten zien wat er zoal te doen is in Vlaanderen op het gebied van theater, performance, dans, muziek, beeldende kunst, fotografie, film en documentaire, maar ook een plek zijn van internationale uitwisseling en ontmoeting in bredere zin.

Show the rest of this entry »

Verrassende architectuur van weleer in de Amsterdamse Tolstraat. Oorspronkelijk gebouwd als theosofische tempel in 1927, was het bij de Amsterdammers vooral bekend als de bioscoop Cinetol. Ruim 25 jaar geleden opende de Openbare Bibliotheek er een filiaal. Het stijlvolle interieur, reikend in de hoogte, nodigt uit tot stilte en zoeken naar inspiratie, goed passend bij de huidige functie als boekentempel. Maar ook voor de niet-boekenwurm kan het een haast spirituele openbaring zijn om met zachte tred rond te lopen en zich dromerig te laten onderdompelen in dit monumentale gebouw.
Zie hier de openingstijden.

klik op de foto voor grotere afbeeldingen

Begraafplaats (cementerio) in Javea, Spanje. De laatste rustplaatsen van oud en jong, sereen, doorspekt met religie, zonovergoten. Een prima plek om zelf een paar uurtjes uit te rusten, de stilte te laten doordringen en te mijmeren over de vergankelijkheid van het bestaan.

klik op de foto voor grotere afbeeldingen

Het was weer lekker druk maandag bij de derde editie van De Donkere Kamer in Pakhuis de Zwijger in Amsterdam!

Drie pitches van drie minuten
Als fotograaf en/of geïnteresseerde in het wereldje van de Nederlandse fotografie blijkt het ook deze keer weer de moeite waard om DDK te bezoeken. Voor de 5 euro entree hoef je het niet te laten, zeker omdat het entreegeld verdeeld wordt over drie fotoprojecten waarvan de fotografen een pitch van 3 minuten houden om hun project aan de man te brengen. Bij je toegangskaartje ontvang je namelijk vijf muntjes die je kunt verdelen over de “pitchers”. Degene met het sterkste verhaal krijgt in de regel de meeste muntjes toebedeeld die de bezoekers na afloop in drie collectebussen werpen. Els Zweerink was de gelukkige “winnares” met haar El Salvador-project.

Afwisselend programma
Op het programma stond tevens een ode aan de onlangs overleden Koen Wessing (1942-2011) die bekend staat als een van Neerlands beste documentaire fotografen. Een serie indrukwekkende foto’s van zijn hand werd geprojecteerd op de grote schermen rondom het podium.

Pim Milo hield een humoristisch betoog tegen het gratis ter beschikking stellen van foto’s voor veilingen waarvan de opbrengst naar goede doelen gaat. Je stimuleert daarmee de ontwaarding van je werk, vindt hij. Laat het aan bijvoorbeeld verzamelaars over om uit hun collecties werk aan te bieden op een veiling. Doe dit niet zelf. Lees hier het betoog.

Lars Boering (directeur Fotografenfederatie) interviewde Claudia Hinterseer. Zij is directrice van NOOR, een succesvol fotografen-collectief gebaseerd in Amsterdam. NOOR richt zich vooral op het grote verhaal achter belangrijke gebeurtenissen en probeert zo een groot publiek te bereiken, bijvoorbeeld met sterke fotoreportages over de gevolgen van de milieuproblemen voor de traditionele levenswijzen in landen over de hele wereld. Met tien gerenommeerde fotografen die allen mede-eigenaar zijn, zit NOOR bijna aan de limiet. Hoogstens 15, aldus Claudia Hinterseer, meer moeten het er niet worden, dan wordt het onwerkbaar.

Show the rest of this entry »